محصولات

شرح:تانشینون I یک مهارکننده sPLA2 نوترکیب انسانی نوع IIA و بازدارنده cPLA2 نوترکیب خرگوش با IC50 به ترتیب 11 μM و 82 μM است.

دسته بندی های مرتبط:مسیرهای سیگنالینگ > > آنزیم های متابولیک /
پروتئازها > > فسفولیپیدها
زمینه تحقیقات > > بیماری های قلبی عروقی
محصولات طبیعی > > کینون ها

هدف:IC50: 11 میکرومولار (sPLA2)، 82 میکرومولار (cPLA2) [1].

مطالعه آزمایشگاهی:تانشینون I تشکیل PGE2 توسط ماکروفاژهای خام القا شده با LPS را مهار کرد (IC50 = 38μM）. هنگامی که tanshinone I و LPS به طور همزمان اضافه شدند، این ترکیب به طور قابل توجهی از تولید 10-100μPGE2 M (IC50 = 38μM) جلوگیری کرد. هنگامی که پس از القای کامل COX-2 اضافه شد، تانشینون I همچنین تولید PGE2 (IC50 = 46) μM را کاهش داد. این واقعیت که تانشینون I تولید PGE 2 را از طریق COX-2 از پیش القا شده مهار می کند، قویاً نشان می دهد که این ترکیب می تواند به طور مستقیم فعالیت COX-2 را مهار می کند و / یا بر فعالیت PLA2 تأثیر می گذارد. هنگامی که تانشینون I با دو شکل مختلف فسفولیپاز A2 (PLA2) انکوبه شد، sPLA2 را به طور قابل توجهی به روشی وابسته به غلظت مهار کرد (IC50 = 11) میکرومولار). قدرت، tanshinone I همچنین cPLA2 (IC50 = 82) μM） [1] را مهار کرد

مطالعه In Vivo:تانشینون I فعالیت ضد التهابی را در ادم پنجه ناشی از کاراگینان و آرتریت ناشی از کمک کمکی در موش نشان داد.به منظور ایجاد فعالیت ضد التهابی تانشینون I، مدل‌های حیوانی کلاسیک التهاب حاد و مزمن [ادم پنجه ناشی از کاراگینان موش (CGN) و آرتریت ناشی از کمک کمکی موش (AIA)] استفاده شد.هنگامی که تانشینون I خوراکی بود، فعالیت ضد التهابی قابل توجهی در برابر ادم پنجه ناشی از CGN نشان داد (47٪ مهار در 160 میلی گرم بر کیلوگرم)، در حالی که IC50 ایندومتاسین 7.1 میلی گرم بر کیلوگرم بود.در AIA، تانشینون I 27 درصد التهاب ثانویه را در روز 18 با دوز خوراکی 50 میلی گرم بر کیلوگرم در روز مهار کرد، در حالی که پردنیزولون (5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) مهار مؤثری (65 درصد) نشان داد [1]

آزمایش کیناز:به عنوان منبع PLA2، sPLA2 نوترکیب انسانی (نوع IIA) از سلول های CHO ترانسفکت شده با ژن PLA2 خالص شد و cPLA2 پلاکت نوترکیب خرگوش از طریق بیان آن در باکولوویروس به دست آمد.مخلوط واکنش استاندارد (200) μ 50) حاوی 100 میلی‌متر بافر Tris HCl (pH 9.0)، 6 میلی‌مولار CaCl2 و 20 نانومول 1-آسیل - [1-14C] - آراشیدونیل Sn گلیسرول فسفات اتانول آمین (2000 CPM / nn).یا تانشینون I وجود نداشت. واکنش با افزودن 50 NG خالص sPLA2 یا cPLA2 آغاز شد.پس از 20 دقیقه در دمای 37 درجه سانتیگراد، اسیدهای چرب آزاد تولید شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.تحت این شرایط استاندارد، حدود 10 درصد از اسیدهای چرب آزاد از سوبسترای فسفولیپید اضافه شده در مخلوط واکنش بدون تانشینون I آزاد می شود [1].

آزمایش سلولی:264.7 سلول خام با DMEM مکمل با 10% FBS و 1% آنتی بیوتیک در دمای 37 درجه سانتیگراد زیر 5% CO2 کشت داده شدند.به طور خلاصه، سلول ها بر روی صفحات 96 چاهک (2) × 10 (5 سلول در چاهک) کاشته شدند.مگر اینکه غیر از این مشخص شود، LPS (1 میکروگرم در میلی لیتر) و تانشینون I اضافه شد و به مدت 24 ساعت انکوبه شد.غلظت PGE2 در محیط با استفاده از کیت EIA برای PGE2 اندازه گیری شد.به منظور تعیین اثر تانشینون I بر تولید PGE 2 پس از القای COX-2، سلول ها با LPS (1 میکروگرم در میلی لیتر) به مدت 24 ساعت مخلوط شده و کاملا شسته شدند.سپس تانشينون I بدون LPS اضافه شد و سلولها به مدت 24 ساعت ديگر كشت داده شدند.غلظت PGE2 از محیط اندازه گیری شد.از روش MTT برای بررسی سمیت سلولی تانشینون I بر روی سلول های خام استفاده شد.Tanshinone I در 100 میکرومولار هیچ گونه سمیت سلولی نشان نداد [1].

آزمایش حیوان:به منظور بررسی فعالیت مهاری تانشینون I بر روی مدل‌های حیوانی التهابی حاد و مزمن، از مدل‌های ادم پنجه ناشی از کاراگینان موش صحرایی (CGN) و آرتریت ناشی از کمک کمکی (AIA) استفاده شد.به طور خلاصه، 1% CGN محلول در سالین بدون پیروژن (0.05 میلی‌لیتر) برای آزمایش ادم پنجه به پنجه عقب راست موش‌ها تزریق شد.پس از 5 ساعت، تورم پنجه های تیمار شده با استفاده از دستگاه پلتیسموگرافی اندازه گیری شد.Tanshinone I حل شده در 0.5% CMC به صورت خوراکی 1 ساعت قبل از تزریق CGN تجویز شد.برای آزمایش AIA، التهاب آرتریت با تزریق مایکوباکتریوم لاکتیس (0.6 میلی لیتر در موش) محلول در روغن معدنی به پنجه عقب راست موش القا شد.Tanshinone من هر روز به صورت خوراکی تجویز می شد.گسترش پنجه های درمان شده و درمان نشده با استفاده از دستگاه پلتیسموگرافی اندازه گیری شد.

منابع:[1] کیم سی و همکاران.اثرات Tanshinone I جدا شده از مریم گلی بر متابولیسم اسید آراشیدونیک و پاسخ های التهابی in vivo.Phytother Res.نوامبر 2002;16 (7): 616-20.